Zadośćuczynienie za doznaną krzywdę

Wątpliwości nie ulega fakt, iż śmierć jest procesem naturalnym i nieuchronnym zawsze wywołującym perturbacje w rodzinie. Jednak, kiedy śmierć osoby bliskiej, jest wynikiem czynu niedozwolonego i powodują osamotnienie bliskich zmarłego, fakt doznanej krzywdy zasługuje na prawne uwzględnienie i ochronę. Zadośćuczynienie jest roszczeniem o charakterze ściśle niemajątkowym mającym za zadanie kompensację doznanej krzywdy. Roszczenie to nie ma na celu wyrównania straty poniesionej przez członków najbliższej rodziny zmarłego, lecz ma przynieść utraconą przez cierpienie psychiczne równowagę emocjonalną. Ma też na celu złagodzenie cierpień wywołanych utratą osoby bliskiej oraz kompensować zakłócenie dobra osobistego jakim jest prawo do życia w rodzinie. Przy uwzględnianiu szkody niemajątkowej brane są pod uwagę: dramatyzm doznań osób bliskich zmarłego, poczucie osamotnienia, cierpienia moralne i wstrząs psychiczny wywołany śmiercią osoby najbliższej.

Krzywda po stracie bliskiej osoby, która od lat była obecna na co dzień w życiu najbliższej rodziny jest niewyobrażalna dla kogoś kto nie przeżył tego osobiście, dlatego trudno ją oceniać. Nie jest możliwe ustalenie stałego miernika bólu, rozpaczy i cierpienia. Każdy przypadek powinien być rozpatrywany indywidualnie, przy uwzględnieniu wszystkich istotnych elementów sprawy.

Przykładowo wskazać można, że sądy polskie przyznawały zadośćuczynienie za ból, cierpienie, ale też za utrudnienia w życiu wywołane śmiercią.

Niewątpliwie wysokości zadośćuczynienia za szkodę niemajątkową wywołaną przez śmierci osoby najbliższej nie można skrupulatnie wyliczyć, tak jak np. przy szkodzie majątkowej. Niemniej jednak kwota zadośćuczynienia winna mieć wysokość odczuwalną w taki sposób, aby w mniemaniu poszkodowanego, szkoda została naprawiona, a w związku z tym wywołała pewne odczucie sprawiedliwości.

Orzecznictwo sądów polskich stoi na stanowisku „że na rozmiar krzywdy mają przede wszystkim wpływ: dramatyzm doznań osoby bliskiej, poczucie osamotnienia i pustki, cierpienia moralne i wstrząs psychiczny wywołany śmiercią osoby najbliższej, rodzaj i intensywność więzi łączącej pokrzywdzonego z zmarłym, wystąpienie zaburzeń będących skutkiem tego odejścia (np. nerwicy, depresji), roli w rodzinie pełnionej przez osobę zmarłą, stopień w jakim pokrzywdzony będzie umiał się znaleźć w nowej rzeczywistości i zdolności jej zaakceptowania, leczenie doznanej traumy, wiek pokrzywdzonego” (zob. wyrok SN z dnia 03.06.2011r., sygn. akt: III CSK 279/10). Ponadto, co należy wyraźnie podkreślić, korzystanie z pomocy psychiatrycznej czy psychologicznej, w związku ze wstrząsem po utracie osoby najbliższej, ułatwia potwierdzenie odczuwalnej krzywdy, nie jest jednak warunkiem niezbędnym do przyznania zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz ustalenia jego wysokości.

Usługa prawna świadczona przez Kancelarię w tym zakresie obejmuje dochodzenie zadośćuczynienia ze zdarzeń powodujących krzywdę, czy cierpienie (np. z powodu śmierci osoby najbliższej w wypadku komunikacyjnym, czy doznanych przez poszkodowanego urazów, jak również z tytułu choroby zawodowej, dóbr osobistych). Oferujemy pomoc zarówno w postępowaniu przedsądowym, jak i sądowym.