ODMOWA WYPŁATY ODSZKODOWANIA (OC sprawcy) – zasłabnięcie sprawcy zdarzenia

Ubezpieczyciele co raz częściej odmawiają wypłaty odszkodowania, w sytuacji gdy sprawca zdarzenia, kierujący pojazdem zasłabł lub też dostał np. ataku epilepsji czy zawału serca, powołując się na brak jego winy (415 k.c.) w powstaniu szkody.
Niewiele osób jednak wie, że i w tego typu przypadkach zarówno sprawca zdarzenia, jaki i jego ubezpieczyciel, w którym miał wykupioną polisę odpowiedzialności cywilnej będą odpowiedzialni za szkodę, na podstawie art. 436 § 1 k.c. w zw. z art. 435 k.c.
Jak bowiem wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 lipca 1962 r. który aprobują i stosują do dzisiaj sądy cywilne „atak epilepsji, któremu uległ kierowca w czasie prowadzenia pojazdu mechanicznego nie może być uznany za siłę wyższą uzasadniającą uwolnienie właściciela samochodu od odpowiedzialności za powstałą szkodę nawet wówczas, gdy dotychczasowy stan zdrowia i wyniki badań lekarskich nie pozwalały przewidywać możliwości wystąpienia tego rodzaju choroby” (por. wyrok Sądu Najwyższego z 9 lipca 1962 r., I CR 54/62, OSNC 1963, Nr 12, poz. 262).
W ocenie Sądu Najwyższego w prawie polskim przyjmuje się siłę wyższą w rozumieniu teorii obiektywnej, a więc jako zdarzenie pochodzące z zewnątrz i nie dające się przewidzieć. Jeżeli więc takie zdarzenie powodujące szkodę nie pochodzi z zewnątrz, nie może być ono uznane za siłę wyższą, choćby nie dało się go przewidzieć, ani uniknąć. Tym samym okoliczności,o których mowa w art. 425 k.c., a dotyczące prowadzącego pojazd mechaniczny pozostają prawnie irrelewantne dla jego odpowiedzialności z art. 436 k.c.